Ostrokrywka goniec (Oxymirus cursor) to owad żerujący w drewnie zaliczany do rodziny kózkowatych.
Ostrokrywka goniec występuje na terenie Europy. Na terenie Syberii zasięg występowania tego owada rozciąga się aż do gór Ałtaj. Ten drewnożerny owad pojawia się też w zachodniej Azji. Na terenie Europy środkowej ostrokrywka goniec pojawia się na terenach górzystych aż do górnej granicy lasu. W Polsce ostrokrywka goniec występuje głównie w południowej części kraju. Szczególnie liczny ten żerujący w drewnie owad jest w górach oraz w rejonach podgórskich. Na terenach nizinnych w tym zwłaszcza w północno-wschodniej części naszego kraju ten drewnożerny robak jest znacznie rzadszy.
Ostrokrywka goniec żeruje w różnych gatunkach drzew iglastych. Najczęściej jest to świerk, rzadziej modrzew, jodła lub sosna. Jedynie sporadycznie zdarza się, że żeruje on w drzewach liściastych takich jak buk, olcha lub brzoza. Ostrokrywka goniec zasiedla głównie dolne części drzew (część odziomkowa, nabiegi korzeniowe, szyje korzeniową i korzenie martwych, stojących drzew). Ten drewnożerny robak żeruje również w drzewach złamanych lub powalonych, pniakach, grubych gałęziach leżących na glebie lub ściółce oraz w wilgotnych częściach słupów ogrodzeniowych.
Osobniki dorosłe ostrokrywki gońca mają od 14 do 33 milimetrów długości. Ich krępe ciała wyraźnie zwężają się ku końcowi. Na bokach przedplecza znajduje się duży, pojedynczy kolec. Na pokrywach znajdują się delikatne, podłużne żeberka, które na końcu przy szwie wyciągnięte są w ostry koniec. Ten robak żerujący w drewnie może mieć różne barwy. Ciała samców najczęściej są w całości czarne. Jedynie górna warga i nasada czułków są czerwonobrunatne. Samice również są w większości czarne. Czerwonobrunatne są jedynie jej odnóża, czułki oraz dwie podłużne smugi znajdujące się na każdej z pokryw. Na górnej części ciała znajdują się nieliczne włoski. U samic są one żółte, a u samców szare. Białe larwy osiągają do 35 milimetrów długości. Po bokach głowa jest zaokrąglona i wypukła. Lekko wypukłe jest również przedplecze. W jej przedniej części oraz po bokach znajdują się długie włoski, które tworzą poprzeczną przepaskę. U nasady przedplecza znajdują się włoski, które ustawione są w poprzecznym rzędzie. Na grzbietowych poduszkach ruchowych znajdują się dobrze rozwinięte granulki ruchowe, które poukładane są w poprzeczne rzędy. Ostatni tergit odwłokowy zakończony jest dwoma grubymi, zesklerotyzowanymi kolcami.
Osobniki dorosłe pojawiają się od maja do lipca. W wysokich górach mogą pojawiać się nawet w sierpniu. Szczególnie łatwo jest je zauważyć podczas ciepłych, słonecznych dni. Pojawiają się wtedy na kwitnących roślinach zielnych z rodziny baldaszkowatych, krzewach i drewnie w którym będą rozwijać się larwy. Jaja składane są przez samice w otworach wylotowych innych owadów oraz w szparach znajdujących się w korze.
Świeżo wylęgnięte larwy żerują pod korą w miazdze i łyku. Później larwy wgryzają się w wilgotne, oraz częściowo rozłożone drewno twardzielowe lub bielaste. Chodniki drążone przez te robaki w drewnie mają do 2 centymetrów szerokości i owalny kształt. Biegną one w różnych kierunkach. Chodniki te ściśle zapełnione są jasną, drobną mączką, która złożona jest z wygryzionych z drewna trocinek oraz odchodów larw.
Przepoczwarzenie larw ma miejsce w maju w kolebce znajdującej się w końcowej części chodnika larwalnego albo w rzadkiej glebie znajdującej się w niewielkiej odległości od drewna w którym żerowały larwy. Cykl rozwojowy trwa trzy lata.
Szkody, które wyrządza ten żerujący w drewnie robak nie są duże ponieważ atakuje on głównie drewno, które jest wilgotne i zostało już częściowo rozłożone przez grzyby. Jedynie sporadycznie zdarza się, że ten żerujący w drewnie robak zasiedla dolne części martwych, ale wciąż jeszcze twardych drzew lub znajdujące się blisko gleby części słupów ogrodzeniowych.
