Przeziernik osowiec występuje w Europie, Armenii, północnym Kaukazie, środkowym Uralu i Ameryce Północnej. W Polsce występuje w zadrzewieniach, lasach liściastych i plantacjach topolowych. Preferuje miejsca suche i słoneczne.
Przeziernik osowiec żeruje w drzewach liściastych takich jak jesion, wierzba, lipa i brzoza, ale szczególnie upodobał sobie topole. Atakuje najniższą część pnia, szyje korzeniowe i wystające korzenie.
Przeziernik osowiec to największy ze wszystkich występujących w Polsce gatunków przezierników. Rozpiętość skrzydeł samca przeziernika Osowca wynosi aż 38 mm. Jeszcze większa jest osiągająca 45 mm samica. Przedplecze czarnobrunatne z dwiema żółtymi plamami. Tułów brunatnoczarny. Odwłok brunatnoczarny z żółtymi obrączkami. Żółtobiałe gąsienice osiągają do 50 mm długości.
Rójka motyla przeziernika osowca trwa od czerwca do lipca. Ich życie trwa wyjątkowo krótko. Giną po kilku dniach. Wydają brzęczące dźwięki przypominające pszczoły lub osy. Samice składają do 2500 jaj. Gąsienice wylęgają się z nich po miesiącu. Cykl rozwojowy przeziernika osowca trwa 2 lata, ale może się przedłużyć do trzech lat.
Przeziernik osowiec to szkodnik wyjątkowo groźny. Atakuje przede wszystkim plantacje, szkółki i zadrzewienia topolowe. Na jednym drzewie może żerować do kilkudziesięciu gąsienic. Powoduje głębokie uszkodzenia drewna w starszych drzewach. Młode drzewa uszkadza na tyle silnie, że są łamane przez wiatr lub usychają.
W przypadku pojawienia się przeziernika osowca w szkółce topolowej należy działać bezwzględnie. Opanowane sadzonki trzeba usunąć i spalić razem z systemem korzeniowym. W zadrzewieniach, matecznikach i na plantacjach młode gąsienice przeziernika osowca zwalcza się poprzez opylanie insektycydami gleby. W matecznikach opyla się całą powierzchnie, a na plantacjach teren w promieniu 1 metra od sadzonki. Zabiegi takie przeprowadzane są od 25 maja do 5 czerwca. Po zabiegu preparat przykrywa się warstwą gleby grubą na 5 cm.
