Zmorsznik czerwony jest owadem z rodziny kózkowatych (Cerambycidae). Zmorsznik czerwony to najpowszechniejszy spośród przedstawicieli tej rodziny występujących na terenie naszego kraju. Zmorsznik czerwony zaliczany jest do rodzaju Stictoleptura. Obok zmorsznika w Polsce występuje jeszcze 5 gatunków owadów zaliczanych do tego rodzaju w tym miedzy innymi zmorsznik paskoczułki.
Chrząszcze zmorsznika czerwonego mają od 10 do 20 milimetrów długości.
Pomiędzy samicami i samcami zmorsznika występuje znaczny dymorfizm płciowy. Samce zmorsznika czerwonego są smuklejsze od samic, a ich ciało zwęża się ku tyłowi. Samice zmorsznika czerwonego są znacznie bardzie masywne od samców zmorsznika czerwonego. Istotne różnice pomiędzy samcami i samicami dotyczą również ubarwienia. Ciało samców włączając w to przedplecze jest czarne z wyjątkiem żółto-brunatnych pokryw i zółto-czarnych nóg. Ciało samic zmorsznika czerwonego jest czarne z wyjątkiem czerwonych pokryw i przedplecza oraz czerwonawo-czarnych nóg.
Zmorsznik czerwony jest pospolity na terenie całej Polski. Występuje głównie w lasach w tym zwłaszcza w lasach iglastych i mieszanych. Po za lasami często spotykany jest na terenie tartaków i innych miejsc powiązanych z obróbka drewna. Zmorzszniki czerwone preferują miejsca dobrze nasłonecznione stąd też ich duża obecność w tych częściach lasu do których docierają promienie słoneczne. Zmorszniki pojawiają się na leśnych polanach, w pobliżu umożliwiających promieniom słonecznym dotarcie do powierzchni leśnych dróg i w okolicach leśnych obrzeży. W tego typu miejscach często widuje się zmorszniki czerwone wygrzewające się w słońcu na dużych liściach krzaków takich jak na przykład krzaki jeżyn i malin i czyszczące swoje czułki oraz stopy przednich nóg.
Dorosłe chrząszcze zmorsznika czerwonego pojawiają się już w czerwcu i można je obserwować do września, ale najliczniej pojawiają się w lipcu i w sierpniu. Samce zmorsznika czerwonego pojawiają się wcześniej od samic. Osobniki dorosłe zmorsznika czerwonego odżywiają się pyłkiem kwiatowym umożliwiającym im zdobycie energii niezbędnej do rozmnażania się.
Kopulacja zmorszników czerwonych najczęściej następuje na starych lub martwych, wilgotnych lub przegrzybiałych pniach i pniakach drzew iglastych zwłaszcza sosen i świerków. Po zakończeniu kopulacji samice zmorszników przeszukują powierzchnie pnia na którym odbywała się kopulacja w poszukiwaniu szparek i szczelin. Po odnalezieniu odpowiedniej szczeliny samica zmorsznika czerwonego wsuwa do niej pokadełko i składa w szczelinie jajeczka po czym kontynuuje poszukiwanie kolejnych szczelin w których będzie mogła złożyć jajeczka. Pojedyncza samica zmorsznika czerwonego składa około 700 jaj.
Po kilkunastu dniach ze złożonych przez samicę zmorsznika czerwonego jaj wylegają się larwy. Larwy zmorsznika czerwonego drążą w drewnie kręte nieregularne chodniki. Odżywiają się martwym drewnem oraz grzybnią. Po zakończeniu trwającego około 2 lat rozwoju larwy powracają do powierzchniowej warstwy drewna w której rozpoczęły drążenie drewna i budują w niej kolebkę poczwarkową, a następnie przepoczwarzają się wewnątrz niej.
Zmorsznik czerwony może być szkodnikiem niemniej generalnie pełni on w lasach pozytywną role ponieważ pomaga w rozkładzie martwego drewna. Zniszczeń dokonuje głównie w zawilgoconych i zagrzybionych drewnianych budynkach wykonanych niezgodnie ze sztuką budowlaną. Przykładem miejsc w których działalność zmorsznika czerwonego stanowi poważny problem są baraki znajdujące się na terenie Muzeum Państwowego Oświęcim-Brzezinka.
